آیا زود نیست بدون اینکه از جزئیات معاملە یا توافق خلع سلاح شدن حزب و یا سازمانی به بزرگی پ کا کا مطلع باشیم زبان انتقاد را به روی آنها باز کنیم؟ چهل سال مبارزه مسلحانه و کشته شدن دهها هزار نفر از طرفین درگیری و نابودی مناطق زیادی در کردستان به بهانه وجود چنین تشکیلاتی می تواند به این آسانی و بدون دلیلی برای رهبران این تشکیلات توجیه پذیر باشد؟
اگر بخواهیم نقدی پایه ای و منطقی داشته باشیم باید از کل پروسه مذاکرات و نقشه عملهای دولت ترکیه و کردها در کردستان ترکیه اطلاع کافی داشته باشیم ،در غیر اینصورت تمام تحلیل ها و نقدها می تواند از روی عاطفه و احساسی باشد. همه ما قبول داریم که این جریان فکری در کل خاورمیانه وجودش تاثیرات خود را داشته ،بطوری که وجودش بعضی از کشورها را در آستانه جنگ با هم قرار داده است.
به دلیل ثاثیراتش از لحاظ سیاسی و نظامی در ترکیه و سوریه وعراق و حتی گسترش تشکیلات‌های پ کا کا مدت طولانی است نام این سازمان به برندی نه تنها برای کردهای ترکیه بلکه برای تمام جامعه کردی بدل گشته که توانسته فراخوانهای چند دهها هزار نفره را در میادین شهرهای دنیا بدهد. حذف این تشکیلات در منطقه ای که از دیر زمان از طرف دولت‌ها مورد ستم قرار گرفته برای رهبران آن بدون توافقاتی اگر هم در پشت پرده باشد کاری منطقی بنظر نمی رسد.
اما تا اینجا پناه بردن رهبران ترک به عبدالله اوجلان بعنوان رهبر این جریان نشان از آن دارد که کردها در ترکیه و در جامعه توانسته اند هویت خود را علیرغم محدودیتها و انکارهای دولتی حفظ کنند و با بدست گرفتن دهها شهرداری در منطقه کردنشین و تبدیل شدن کردها به سومین فراکسیون در مجلس قانونگذاری ترکیه ،حفظ کنند. نفوذ فکر و باورهای پ کا کا در جامعه توانسته است این درجه از نفوذ دستاورد را برای کردها بدنبال داشته باشد.
اگر این پروسه آشتی در توافق با ترکیه تا به آخر پیش رود ،در کردستان عراق و مناطق تحت کنترل بارزانیها می تواند تاثیر عینی داشته باشد و آنها هم علیرغم اعلام آمادگی برای کمک به این پروسه نفس راحت‌تری خواهند کشید و سنگی بر سر راه ادعای رهبری کردها را برای خود کم میبینند.
اما این خلع سلاح اگر دستاوردی برای مردم کردستان بدنبال نداشته باشد و رهبران پ کا کا تنها در مقابل وعده و وعیدهای دولت ترکیه به این کار دست زده باشند شکستی خواهد بود که بر مبارزات مردم کردستان در تمام بخش‌ها تاثیر ناخوشایندی خواهد داشت و می تواند تضعیف نیروهای روژ اوا را از لحاظ روحی و روانی بدنبال داشته باشد.
رحمان محمدی ١٢/٥/٢٠٢٥
