طبق پژوهش‌های متعدد طی سالهای اخیر قتل بیش از ۶۰ زن و کودک دختر در خوزستان با انگیزه‌ی ناموسی رخ داده و عاملین این قتل‌ها هرگز بازداشت و مجازات نشده‌اند. همچنین روزانه یک تا سه ازدواج زیر ۱۵سال در اداره ثبت احوال اهواز به ثبت می‌رسد.
در سال ۱۳۹۹، ۱۵ مورد زن‌کشی به‌دلیل انگیزه‌های ناموسی و خشونت خانگی در استان کردستان صورت گرفته است.
در بهمن ۱۴۰۰ مونا حیدری نوجوان ۱۷ ساله اهوازی قربانی کودک همسری با انگیزه ناموسی توسط همسر و برادر همسرش در این شهر به قتل رسید.
در شهریور ۱۴۰۲ در شهر روانسر کرمانشاه، مونا آقائی توسط برادرش به قتل می‌رسد.
مردی در برابر دیدگان رهگذران بهت‌زده، در ماهدشت کرج، همسر خود را با قمه به قتل رساند.
دختر ۱۳سالهای به نام فائزه ملکی‌نیا در مریوان سوزانده شد و جان باخت.
یک مرد در مشگین‌شهر با استفاده از سلاح گرم همسرش را به قتل رسانده و سپس با شلیک به سمت خود، اقدام به خودکشی کرد.
مردی در بندرعباس با انگیزه‌ی ناموسی، از طریق بریدن سر همسرش، او را به قتل رساند. او سپس با پریدن از ارتفاع اقدام به خودکشی کرد و به زندگی‌اش پایان داد.
سونیا معنوی، ۱۶ ساله توسط نامزد ۲۱ ساله‌اش کشته شد.
مهسا نادری ۱۴ ساله، توسط پسر عمه‌اش کشته شد.
مردی که همسرش را به ظن ارتباط نامشروع و خیانت کشته بود، دستگیر شد.
یک زن‌کشی به دلیل فعالیت در
فضای مجازی اتفاق افتاد. پلیس آگاهی تهران مردی را که به‌دلیل اشتغال و عضویت همسرش در گروه‌ها و شبکه‌های مجازی، اقدام به قتل او کرده بود دستگیر کرد.
سونیا آریاپور در سردشت قربانی قتل ناموسی شد و به دست برادر و پسر‌عمویش کشته شد و در شهرک نلاس دفن شد. جرم او کار در آرایشگاه برای تأمین معاش خود و کودکش بود.
روز ۲۵ فروردین ۱۴۰۴، مردی در شهرستان شازند اراک، همسر ۵۱ ساله خود را به دلیل اختلافات خانوادگی به قتل رساند. متهم بازداشت شد.
۱۴ تن از زندانیان زن محکوم به اعدام که در زندان قرچک ورامین به سر می‌برند عمدتا از بابت اتهام “قتل همسرانشان” بازداشت و به اعدام محکوم شده‌اند.
این زنان بارها توسط همسران خود مورد آزار و اذیت قرار گرفته و قربانی خشونت خانگی بوده‌اند. برخی از این زنان نیز در پاسخ به اینکه چرا اقدام به کشتن همسرشان کرده‌اند، گفته‌اند که همسرانشان دخترشان را مورد آزار و اذیت جسمی قرار داده یا به دخترشان تجاوز کرده بود.
مقصر اصلی، قوانین مجازات اسلامی و حاکمیت اجراکننده‌ی آن است. قوانین، سراسر تبعیض‌آمیز، مردسالارانه و زن‌ستیزانه است. براساس ماده ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی، هنگامی‌‌که پدر یا جد پدری، فرزند خود را بکشد از مجازات جدی در امان می‌ماند، این ماده قانونی خود باعث ترویج این نوع خشونت در کشور است؛ چرا که قاتل محدودیت مجازات خود را می‌داند. اما در جایی که مردان پس از قتل همسرشان، خودکشی می‌کنند، این دردی دیگر است که نشان دهنده‌ی افکار بسته و سنت‌های کهنه است که هر حرکتی از زنان را شایسته‌ی مجازات مرگ می‌دانند.
مسئولیت حکومت در قبال این حجم گسترده از زن‌کشی چیست؟ در نقاط مختلف کشور به‌ویژه استان‌های مرزی، خودکشی زنان و دختران افزایش یافته است و هیچ نهادی نه‌تنها پاسخگوی مسائل نشئت گرفته از خشونت خانگی، کودک‌همسری، زن‌کشی، کودک‌کشی و خودکشی و… نیست، بلکه اخبار زن‌کشی‌ها معمولا پنهان می‌شوند.
اعتراض بخش بزرگی از جامعه به نقض حقوق کودکان، کودک همسری و قتل‌های ناموسی است و خواهان پایان دادن به خشونت علیه زنان هستند.
زن ناموس کسی نیست و کشتن زنان تحت هر عنوانی محکوم است
اتحاد بازنشستگان
@etehad_bazn
